این چشم‌ها به راه تو بیدار مانده است            چشم‌انتظارت از دم افـطار مانده است

برخیز و کوله‌بار محبت به دوش گیر            سرهای بی‌نـوازش بسیـار مـانده است

آرام‌تــر نــفـس بـکـش آرام‌تــر بــگــو            چندین نفس به لحظۀ دیدار مانده است

از آن زمان که شاخۀ یاست شکسته شد            چشمت هنوز بر در و دیوار مانده است

سی سال رفته است ولی جای آن طناب            بر روی دست‌های تو انگار مانده است

می‌دانی ای شـکـستـه‌سـر آل هـاشمی!            تاریخِ زنـده در پی تکـرار مانده است

از بغض دشمنان به تو یک ضربه سهم توست            باقـی آن بـرای عـلـمـدار مـانـده اسـت